Christine Otten

Hoe dun is het ijs waarover we lopen? Een succesvolle wetenschapster aan de VU stort in elkaar bij de kassa van een supermarkt. Een daklozenkrantverkoper ontfermt zich over haar en neemt haar mee naar huis. Dit wordt het begin van een negen maanden durend avontuur dat hen via New York naar Friesland brengt. Met deze novelle schreef Christine Otten een modern sprookje over vastlopen en durven veranderen.

‘Een flauw zonlicht brak door de wolken en liet de golven glinsteren als zilver. De muziek vulde de kleine ruimte, de ijle, melancholieke tonen van een altviool vermengden zich met het aardse geluid van de cello. Het deed bijna zeer, zo mooi klonk het. Even was het alsof het weidse landschap voortkwam uit de muziek. Alsof het een luchtspiegeling was, een fantasie.’