Joost de Vries

Een journalist bezoekt de VN-compound in Goma, Congo, voor een reportage. Vooraf wordt hij gewaarschuwd niet met te Westerse ogen naar Afrika te kijken en zijn zintuigen te wantrouwen. Eenmaal ter plaatse dringt tot hem door waarom.

‘Het was zonder twijfel het meest merkwaardige dat ik ooit had gezien, en het meest desastreuze, maar zo voelde het niet. Ik zag de bus veranderen in een vuurbal en op zijn kant vliegen — de klap leek uit zichzelf te komen, alsof de motor een oprisping had, als iemand met een enorme hik — maar het duurde twee, misschien drie seconden voordat ik de knal hoorde en na die twee, drie seconden leek het oud nieuws. […] Dat is wat ik voelde: het voelde niet live.’